Virtueel op Villa Maria

Op uitnodiging van Suzanne en Wilbert sta ik om klokslag elf uur aan de voordeur van Villa Maria.
Suzanne heeft appeltaart gebakken en Saskia zit al achter een stapel kookboeken in de keuken. Dankzij de perfecte routeplanning van onze gastheer en zijn vrouw, stroomt het huis moeiteloos vol met digitale familieleden. De meesten nog verbazend recht van lijf en leden, en op twee uitzonderingen na, allemaal nog met de kop omhoog.
De vertrekken op de begane grond worden het drukst bezocht, wat gezien de gemiddelde conditie van heupen en knieën en het aantal traptreden naar de zolder en de kelder heel begrijpelijk is.
Terugkijkend op deze bijzondere dag, ben ik van mening, dat dit een zeer bijzondere dag is geweest. Erzijn recepten uitgewisseld voor griesmeelpap en wollen sokken. Moeders slaapkamer heeft een grote beurt gekregen. In de garage is een borstbeeldje van mijn kleindochter onthuld en opoe heeft ons een van haar grote tegeltjeswijsheden na gelaten.
Ik heb de hele dag voldoende afstand gehouden en heb zelfs bij het afscheid niet gekust en niet geknuffeld met de schimmige figuur die ik met een zwarte snoeptrommel, buiten bij de voordeur meende te zien staan. Ze leek dacht ik wat op moeder Jos.

Ada