Suzanne & Wilbert naar het einde van de wereld …..

Zeiltocht met Bark Europa naar Antarctica

Wanneer we precies bedacht hadden dat we naar Antarctica wilde reizen weten we niet meer maar het moment waarop we wisten dat dat met de Bark Europa moest gebeuren staat ons alle twee nog helder voor de geest. Dat was op 25 november 2007 (al moesten we de exacte datum wel even opzoeken J) toen we tijdens onze rondreis door Argentinië en Chili in Ushuaia waren en daar aan de kade een zeilschip zagen liggen met een Nederlandse vlag. Nadat we iemand van het schip hadden gesproken en deze persoon ons vertelde dat de Europa op weg was naar Antarctica wisten we dat dit dé manier moest zijn om naar dit afgelegen continent te reizen. Dus niet met een groot expeditie- of cruiseschip maar kleinschalig en avontuurlijk.

Jarenlang heeft dit plan in de ijskast gelegen en zo’n beetje ieder jaar bij het bedenken van de vakantie bestemming deden we de ijskastdeur even open om deze vervolgens vanwege het kostenplaatje snel weer dicht te doen. Maar anderhalf jaar geleden toen de Bark Europa op Sail Amsterdam aanwezig was is het vuurtje weer opgelaaid en dit keer kon zelfs het kostenplaatje ons (in ieder geval Wilbert) niet meer tegenhouden. We hebben de knoop doorgehakt en op 21 september 2015 om exact 12:00 in de middag hebben we ons boekingsformulier verstuurd en was het nog maar 15 maanden wachten tot onze droomreis werkelijkheid zou worden.

En dus zijn we op 21 december op het vliegtuig gestapt richting Buenos Aires en daar vandaan doorgevlogen naar Ushuaia. Toen we met de taxi vanaf de luchthaven naar ons hotel reden zagen we “ons” schip al liggen in de haven. Een magisch moment, want je weet dat dat schip je “thuis” wordt voor de komende drie weken. 

Op 24 december aan het eind van de middag gingen we aan boord en kon het avontuur eindelijk beginnen. De eerste dag konden we nog rustig wennen aan het schip en kregen we uitleg over van alles en nog wat van de vaste bemanning. In totaal waren we met 60 mensen uit alle windstreken aan boord, 17 professional crew en 43 voyage crew (waar wij deel van uitmaken). Onze Kapitein was Klaas Gaastra iedereen aan boord was het over eens dat dit is hoe een kapitein eruit hoort te zien.  

Het mocht dan wel vakantie zijn maar dat hield niet in dat we niets hoefden te doen, in tegendeel. Een onderdeel van deze reis is dat we inschepen als voyage crew en dus meedraaien als bemanning. De bedoeling is dus dat we meehelpen het schip veilig de Drake Passage over te zeilen. En dat betekent dat de gehele voyage crew is ingedeeld in een wachtsysteem van 4 uur op en 8 uur af. Tijdens je wacht sta je gemiddeld een half uur op de uitkijk en een half uur aan het roer (afhankelijk van hoeveel mensen er zeeziek zijn J) en doe je je uiterste best om het schip op koers te houden, wat niet meevalt bij windkracht 8!. (filmpje staat op you tube). Het zeewater stroomde regelmatig over het dek, dit is het echte werk!! 

De overige 3 uur zit je of buiten op het dek te genieten van de ruige golven of schuil je in het deckhouse voor het “slechte weer” en warm je op onder het genot van kop koffie of thee. Maar het gebeurde ook regelmatig dat we tijdens onze wacht 2 á 3 uur aan het werk waren omdat de wind net ging draaien of ineens enorm toenam en er allerlei zeilhandelingen moesten worden verricht. En nu denk jullie misschien “Waar heb je zin in tijdens je vakantie?” maar dit was juist erg tof om te doen en bovendien moesten we er alletwee ook niet aan denken dat we tijdens de overtocht van drie en een halve dag niets te doen hadden. Zo werden we lekker bezig gehouden. 

Gedurende de 8 uur dat we geen wacht hadden konden we ons vermaken met een van de vele lezingen die onze gidsen hielden of konden we kijken naar documentaires over Antarctica, het dierenleven of over de eerste ontdekkingsreizigers.

Op 29 december in de vroege ochtend zagen we na drie en een halve dag alleen maar water om ons heen eindelijk land aan de horizon en zagen we ook de eerste flinke ijsbergen in zee drijven.  We kwamen eerst aan bij de South Shetland Islands, een eilandengroep nog iets ten noorden van het vaste land van Antarctica maar je bent hier echt meteen in een andere wereld, een witte wereld. 

Iedere dag maakten we één of meestal twee landingen en werden we met een zodiac aan land gebracht. We gingen dan op een van de vele eilanden die dit gebied rijk is een stuk wandelen of hadden een paar uur de tijd om rond te wandelen tussen de vele pinguinkoloniën die we hier tegenkwamen. Het is ook erg leuk om gewoon een tijdje aan de rand van zo’n kolonie te gaan zitten en te zien hoe die pinguins met elkaar omgaan. En dat is niet altijd even zachtzinnig. Ze zien er misschien heel grappig en schattig uit maar ondertussen jatten ze steentjes van elkaars nesten, pikken ze naar elkaars jongen en hebben ze af en toe slaande ruzie. Maar het beeld dat bij ons het meest is blijven hangen is dat het erg grappige en koddige dieren zijn. We zijn 3 soorten pinguins tegengekomen, Chinstrap pinguins (met een zwart bandje onder hun kin) en enkele verdwaalde Adelie pinguin (zwarte kop met een wit randje om hun ogen) en Gentoo Pinguins (met een oranje snavel) . Verder zijn we aan dieren nog zeeolifanten, zeeluipaarden, crabeater seals, weddel seals, één school orka’s en heel veel bultrug walvissen tegengekomen. Vooral de grote hoeveelheid walvissen was fantastisch. We hadden daarbij wel het voordeel dat we Benji aan boord hadden. Benji was een van onze gidsen en hij is marine biologist en gespecialiseerd in het gedrag en leven van walvissen. En iedere keer als we een groep bultruggen zagen zwemmen dan werd er gekeken of de walvissen een beetje op dezelfde plek bleven en als dat zo was werd Benji met een zodiac overboord gezet en ging hij gewapend met een kruisboog op walvissenjacht!! Daarbij probeerde hij een stukje huid en vet van een walvis te schieten met de holle punt van zijn pijlen zodat hij het DNA sample dat hij nu had later kon analyseren. Samen met de foto van de staart van deze walvis (die voor iedere walvis uniek is, als een vingerafdruk) werd er zo een hele database aangelegd met de walvissen in dit gebied. Wij bleven met het zeilschip dan altijd een beetje ronddobberen in de buurt en dan kwamen heel vaak de walvissen uit nieuwsgierigheid vlak naast het schip zwemmen en zo konden wij weer prachtige foto’s nemen.

Zo hebben we 10 dagen rondgevaren door dit prachtige gebied en gingen we iedere dag voor anker in de meest prachtige baaien die je je voor kan stellen, omringd door gletsjers, besneeuwde bergen en bijna iedere avond een prachtige zonsondergang.

Een van de meest bijzondere avonden tijdens deze reis was toch wel oudejaarsavond. Terwijl wij op Deception Island (een oude vulkaan waarvan we de krater zijn binnengevaren) aan land waren was door de professional crew het schip versierd met vlaggen en lampjes en was er een grote barbecue klaar gezet. En dus hebben we oudejaarsavond staan barbecueën bij ongeveer 2 graden boven nul terwijl het buiten maar niet donker wilde worden. Marianne, onze kok, had ’s middags al heerlijke oliebollen en appelbignets gebakken  En zo hadden we toch nog een beetje het gevoel van oud en nieuw. Onze buitenlandse medereizigers hadden geen idee wat oliebollen en appelbeignets zijn maar ze vonden ze erg lekker. Om 24:00 uur is het nog steeds licht buiten en hebben we geproost op een nieuw jaar. 

3 weken op dit schip is een “ontsnapping” aan de dagelijkse routine, even geen internet of telefoon, maar puur genieten van het moment en de bijzondere plek waar je bent, met mensen uit verschillende landen (o.a. Engeland, Duitsland, Zweden, Finland, Amerika, Australië, Hong Kong) die net als wij gefascineerd zijn van dit prachtige continent.

Als jullie na het lezen van dit verhaal en het zien van de foto’s nog meer willen zien van onze reis dan hebben we nog een filmpje gemaakt van 10:35 minuten met daarin meer foto’s en spannende filmpjes: