Senioren Kemperman bijeen in Horst op 20 augustus

Gastvrij Onthaal bij Marian en Henk

Op uitnodiging van een terzake kundig familielid, belanden mijn lief en ik op een oogstfeest in een historisch boerderijencomplex in het zuiden des lands. Bij de hoofdpoort heet de plaatselijke fanfare ons oerverdovend welkom met een nummertje boerenrock en staat er een zekere Norbertina klaar om ons middels een groen polsbandje te brandmerken als zijnde: familie van de baas.Op deze locatie, waar lang geleden een boerderij stond, met de naam DE LOCHT, is in de loop van tientallen jaren, door honderden vrijwilligers een prachtig opgezet en goed onderhouden museum neergezet met dezelfde naam: DE LOCHT. Alles wat hier te zien en te beleven valt, is historisch en ambachtelijk herkenbaar voor ons, pensionados, maar ook interessant voor de overige bezoekers.

Vanwege het feit dat er vandaag geoogst gaat worden en mijn lief nooit te beroerd is om de handen uit de mouwen te steken, is hij van plan zijn overall aan te trekken. Daar heb ik net op tijd een stokje voor kunnen steken. Wij hoeven hier vandaag namelijk niet te werken, wij zijn slechts op bezoek. Wel raken we gedurende deze dag steeds meer geïmponeerd door de zwaarte van het boerenwerk destijds, maar ook door de vindingrijkheid en ‘ het boerenverstand’, waarmee dat werk gedaan werd. Tussen alle gewone bezoekers zijn mijn broers en zussen eenvoudig traceerbaar aan de hand van dat groene polsbandje. Ik kom ze overal tegen: in de hooiberg, tussen de dorstvlegels, in de moestuin en
zelfs in gezelschap van minstens 80 heiligen, in de kapel. Daar heb ik er zelfs een zien watertanden bij het aanschouwen van een paar vierkante meter wijwatersbakjes. Terwijl hij een paar heel mooie bewondert, hoor ik hem zachtjes mompelen: ‘Die twee daar, die heb ik nog niet’. Iets verderop wijzen ze elkaar glimlachend op een waslijn met frisgewassen gemaksonderbroeken voor dames, ook wel een open-toe genaamd en destijds veel gedragen door de moeder van opoe. Dit soort onderbroeken hingen ze op de Adriana Hoeve destijds niet aan de waslijn voor- of opzij van het huis, maar netjes uit het zicht, achter het huis. Ze ruiken nog naar Sunlight zeep, beetje zurig. In de wagenschuur wrijven mijn zussen liefdevol over de velours-beklede bankjes in het tweewielige wagentje waar opa op zondag een paardje voor spande om een ritje over de Rijndijk te maken. Dat paardje was bang voor water en als ze een plas naderden, hanteerde opa de zweep als een Romeinse gladiator om het dier er door heen te jagen. Wij hielden ons dan angstig vast aan de rugleuning en vonden het paardje zielig en opa een dierenbeul.Als ik aan het eind van de dag, bij de uitgang nog even omkijk, lijkt het of ik mijn opoe daar nog rond zie scharrelen. Haar schort vol kippenvoer, dat ze met wijdse gebaren rondstrooit over haar vinnig tokkelende toom krielkippen.

https://kempkip.nl/wp-content/uploads/2023/08/B-Z-dag-in-Horst.mp4https://kempkip.nl/wp-content/uploads/2023/08/26.mp4https://kempkip.nl/wp-content/uploads/2023/08/25.mp4

Tekst: Ada

Foto’s: Marian en Arian

Het was op deze dag oogstfeest in ‘De Locht”

Directeur van dit museum: Henk Kemperman