Professor Ebbink vertelt
Met dit filmpje heeft Nico Knibbe een prijs gewonnen van € 15.000.
KRIELKIPJES
KAAS
'Allemachtig, wat een stank', moppert mijn lief, terwijl hij snel de deur van de koelkast dicht klapt. 'Zijn dat je sokken?, vraag ik onder de indruk. 'Nee, die ruiken naar pepermuntjes, dat weet je toch', reageert hij lachend. Maar de geur die er nu bij ons uit de koelkast komt, lijkt wel verdacht veel op die van het stuk kaas dat we lang geleden in Kopenhagen op de kop tikten. In mijn herinnering smaakt ie nog net zo voortreffelijk, maar stinkt ie ook nog net zo vreselijk als toen. Noodgedwongen bewaren we dit stuk kaas bij de gasfles op het achterschip, zo ver mogelijk uit de buurt van de kajuit. Het allerlaatste stukje kaas sealen we tenslotte zorgvuldig dicht voor we het met plastic handschoenen aan in de afvalbak dumpen. Dan nemen we afscheid van de havenmeester, de kroegjes aan Nyhavn en de karakteristieke groenkoperen torens van de stad. Als we langs de kleine zeemeermin de haven uit zeilen en ik haar een laatste kushandje toewerp, zie ik haar zachtjes zwaaien met haar vissenstaart: 'Farwel og pâ gensyn'.
'Allemachtig, wat een stank', moppert mijn lief, terwijl hij snel de deur van de koelkast dicht klapt. 'Zijn dat je sokken?, vraag ik onder de indruk. 'Nee, die ruiken naar pepermuntjes, dat weet je toch', reageert hij lachend. Maar de geur die er nu bij ons uit de koelkast komt, lijkt wel verdacht veel op die van het stuk kaas dat we lang geleden in Kopenhagen op de kop tikten. In mijn herinnering smaakt ie nog net zo voortreffelijk, maar stinkt ie ook nog net zo vreselijk als toen. Noodgedwongen bewaren we dit stuk kaas bij de gasfles op het achterschip, zo ver mogelijk uit de buurt van de kajuit. Het allerlaatste stukje kaas sealen we tenslotte zorgvuldig dicht voor we het met plastic handschoenen aan in de afvalbak dumpen. Dan nemen we afscheid van de havenmeester, de kroegjes aan Nyhavn en de karakteristieke groenkoperen torens van de stad. Als we langs de kleine zeemeermin de haven uit zeilen en ik haar een laatste kushandje toewerp, zie ik haar zachtjes zwaaien met haar vissenstaart: 'Farwel og pâ gensyn'.
wat geweldig, we hebben een echte professor in de familie, en wat voor een.
ziet er flitsend uit en zegt ook nog eens heel verstandige dingen.
Ik stem op de VKI de komende 10 jaren.
Ada
Nico, fantastisch. Je laat wel heel duidelijk zien wat een gekke stoelendans de zorg is geworden. Hopelijk helpt het een heel klein beetje om de regelgeving te verbeteren.
Maar niet duidelijk is de aangever(ster) in de film.
Groeten Wim