Pompen of Verzuipen

Onze tuin en ons straatje staan al dagen onder water, de schelpenpaden in het park zijn veranderd in beekjes en mijn regenjas wordt niet eens meer droog tussendoor. Maar op de kruin van de deltahoge zeedijk staat, onverzettelijk en stoer, in wind en regen, een tweekoppig standbeeld:
‘De stenen man’. Een van zijn koppen kijkt in de richting van de Afsluitdijk en de andere in de richting van Holwerd. Dit monument is, vreemd genoeg, een eerbetoon aan een buitenlandse bezetter: Caspar di Robles, die op last van de Spaanse koning, de Friese boeren dwong om van hun terpen af te komen en dijken aan te leggen om zo een einde te maken aan de regelmatige overstromingen van Noord-Nederland. Je zou deze dijkaanleg kunnen zien als het begin van onze voortdurende bedrijvigheid op het gebied van waterbeheer, zodat we in dit land onder zeeniveau, nog steeds ons hoofd boven water houden en met de Zeeuwen en alle andere Nederlanders kunnen blijven juichen: “Ik worstel en kom boven”.
Deze strijd tegen het water, waar Caspar di Robles een begin mee maakte, wordt voortgezet door watermolens in het binnenland en gemalen aan zee en het IJsselmeer. Stoomgemaal ´Woudagemaal´ bij Lemmer, is daar een uniek voorbeeld van. Dit imponerende monument wordt, bij hoog water in de Friese boezem, aan het werk gezet om met zijn reuze kurkentrekkers, gigantische hoeveelheden water te spuien op het IJsselmeer. Van buiten is het een imposant, industrieel gebouw, waarboven dikke stoomwolken aangeven dat er gewerkt word. Zo gauw je binnen komt in de kolossale machinehal word je overdonderd door de stampende machines en manshoge vliegwielen. Daar tussendoor lopen stoere kerels in vettige overalls, die met koperen oliespuitjes alle bewegende onderdelen regelmatig voorzien van voldoende glijmiddel. Hier wordt gewerkt volgens het imago: “Pompen of Verzuipen”. En soms breekt dan ineens de zon door.

Ada