Kaas
‘Allemachtig, wat een stank’, moppert mijn lief, terwijl hij snel de deur van de koelkast
dicht klapt.
‘Zijn dat je sokken?, vraag ik onder de indruk.
‘Nee, die ruiken naar pepermuntjes, dat weet je toch’, reageert hij lachend.
Maar de geur die er nu bij ons uit de koelkast komt, lijkt wel verdacht veel op die van het
stuk kaas dat we lang geleden in Kopenhagen op de kop tikten. In mijn herinnering
smaakt ie nog net zo voortreffelijk, maar stinkt ie ook nog net zo vreselijk als toen.
Noodgedwongen bewaren we dit stuk kaas bij de gasfles op het achterschip, zo ver
mogelijk uit de buurt van de kajuit. Het allerlaatste stukje kaas sealen we tenslotte
zorgvuldig dicht voor we het met plastic handschoenen aan in de afvalbak dumpen. Dan
nemen we afscheid van de havenmeester, de kroegjes aan Nyhavn en de karakteristieke
groenkoperen torens van de stad. Als we langs de kleine zeemeermin de haven uit zeilen en
ik haar een laatste kushandje toewerp, zie ik haar zachtjes zwaaien met haar vissenstaart:
‘Farwel og pâ gensyn’.
Dat lijkt allemaal heel vriendelijk en landelijk, dat met die krielkippen. Maar vergeet niet dat er ook een dosis kannibalisme kwam kijken bij het groot brengen van die kuikens. Niet alle eieren werden uitgebroed tot van die schattige kuikentjes. Opoe kookte de eitjes, pelde ze zorgvuldig uit en prakte ze met een vork tot een kruimelige massa die …….. ze vervolgens voerde aan zo’n net uitgekomen nest donzige kuikens. Kannibalistisch kippenvoer.
Kipvriendelijk … dus niet Winkelwagentje-vriendelijk … Hé verdikkie, sonde joh! Heb je al nieuwe gehaald?!
En ach ken gebeuren, volgende keer beter! 😉 …
Maar ik vind die rekjes ook erg handig, maar niet Kuitvriendelijk, na n kratje bier (en de rest van mn boodschappen) in mn Opeltje te hebben geladen, stoot ik me regelmatig tegen dat uitstekende rekje… AUW! X
Leuke verrassing je Krielkipjes Ada !