Wat heel bijzonder william, die twee grote roofvogels. Dat is nog eens wat anders dan een paar krielkipjes. Je hebt intussen wel een gespecialiseerde manier om ze aan te pakken en vast te houden, denk ik. Dat kleine bladkoninkje zal wel benauwde uurtjes beleefd hebben, zo samen met die grote jongens in één net.
KAAS
'Allemachtig, wat een stank', moppert mijn lief, terwijl hij snel de deur van de koelkast
dicht klapt.
'Zijn dat je sokken?, vraag ik onder de indruk.
'Nee, die ruiken naar pepermuntjes, dat weet je toch', reageert hij lachend.
Maar de geur die er nu bij ons uit de koelkast komt, lijkt wel verdacht veel op die van het
stuk kaas dat we lang geleden in Kopenhagen op de kop tikten. In mijn herinnering
smaakt ie nog net zo voortreffelijk, maar stinkt ie ook nog net zo vreselijk als toen.
Noodgedwongen bewaren we dit stuk kaas bij de gasfles op het achterschip, zo ver
mogelijk uit de buurt van de kajuit. Het allerlaatste stukje kaas sealen we tenslotte
zorgvuldig dicht voor we het met plastic handschoenen aan in de afvalbak dumpen. Dan
nemen we afscheid van de havenmeester, de kroegjes aan Nyhavn en de karakteristieke
groenkoperen torens van de stad. Als we langs de kleine zeemeermin de haven uit zeilen en
ik haar een laatste kushandje toewerp, zie ik haar zachtjes zwaaien met haar vissenstaart:
'Farwel og pâ gensyn'.
Hoi William, Bijzondere hobby. Leuk om even met je mee te mogen kijken. Mooie, indrukwekkende foto’s. Groeten Inez
ik doe mee!
Wat heel bijzonder william, die twee grote roofvogels. Dat is nog eens wat anders dan een paar krielkipjes. Je hebt intussen wel een gespecialiseerde manier om ze aan te pakken en vast te houden, denk ik. Dat kleine bladkoninkje zal wel benauwde uurtjes beleefd hebben, zo samen met die grote jongens in één net.
In mijn e-mail reageerde ik niet op William en zijn vogelvangst maar op het stukje van Ada.
Wim
Wij zijn het ook zat, dus we blijven zoveel mogelijk binnen en hopen dat de bui overgaat.
Ida en Wim