Saskia en het expeditieschip van Willem Barentsz.

In 2017 waren wij met de broers en zussen Kemperman in Harlingen. Wat waren wij onder de indruk van het vrijwilligerswerk waarmee de replica van het 16^e -eeuwse schip van Willem Barentsz werd herbouwd. Dat er zo met originele materialen en met oude technieken werd gebouwd was prachtig om te zien. De naden van het schip waren toen net gebreeuwd herinneren wij ons. Tijdens de rondleiding over de boot werd verteld dat de benodigde financiën onder andere werden verkregen door giften van bedrijven en particulieren. Als wederdienst werd hun naam vermeld op een van de vele balken van het schip.

Staande bij het schip dachten Wim en ik aan Saskia, een fervente zeiler die niet lang daarvoor haar groot vaarbewijs had gehaald. Wat zou zij enthousiast worden van dit schip! Toen zij dan ook in september van dat jaar jarig was bedachten wij dat het een mooi cadeau voor haar zou zijn wanneer wij namens haar een donatie zouden doen ten behoeve van het schip. We hadden nog een extra reden om dit cadeau te geven: het jaar daarvoor was uitgezaaide kanker bij haar geconstateerd, het was de vraag hoe lang zij nog te leven had en wat zou het mooi zijn wanneer het schip met haar naam aan boord de zeeën zou bevaren. Uit correspondentie met de bouwers bleek dat niet alleen haar naam kon worden opgegeven maar ook een zelfgekozen motto. Daarvoor koos Saskia: Licht het anker! (erg karakteristiek vonden wij). Gelukkig zijn we nu een heel aantal jaren verder, wonderbaarlijk genoeg kan Saskia zelf naar de boot gaan kijken wanneer eens het anker zal worden gelicht. Heel mooi dat Bernard haar naam aan boord heeft gevonden, dat heeft ons heel wat emotionele herinneringen aan een andere tijd gebracht.

Wim en Ida.