Broers- en Zussendag in Boxtel

Voorbij station Heerenveen begint de mist op te trekken. Weerman Piet Paulusma en ik verwachten een zonnige dag, vooral in het gebied onder de
grote rivieren. In Boxtel heb ik een afspraak met een aantal andere 65plussers, die al een poosje, onder een grote parasol, koffie drinkend en gebak etend met elkaar in gesprek zijn. De tafel waaraan ze zitten is behoorlijk groot, zodat ze tijdens hun conversatie een beetje voorover leunen en elkaar daarbij aandachtig aankijken, soms met de hand achter het oor. Verder zien ze er zo op het eerste gezicht fysiek en mentaal gezond genoeg uit voor hun jaarlijkse uitstapje. Broer Bart en schoonzus Kitty hebben deze keer de organisatie op zich genomen en zij leggen met hun gastvrije verzorging de basis voor een genoeglijke sfeer. Na de soep drijft Bart ons in de auto’s, met de bedoeling ons op tijd in de kerk te krijgen.
Niet voor het lof, maar voor de bezichtiging van de imposante parochiekerk van Vught, die bij gebrek aan gelovigen, een functioneel ander leven heeft gekregen. Dat een van de schoonzussen, nou net aan het begin van de rondleiding, een telefoontje krijgt uit Spitsbergen van haar zoon Mark (beter bekend als Smark), vinden wij niet raar, maar heel bijzonder. In de buurt van de doopkapel komen we een oude bekende tegen: De heilige Petrus, de apostel waaraan dit gebouw nog steeds zijn naam ontleent: ‘DePetrus’. Hij heeft een grote bos sleutels bij zich en aan zijn voeten staan twee hanenpoten. De bijbehorende haan is er niet meer, misschien symbolisch verwijderd vanwege zijn verraad destijds.
Na dit boeiende kerkbezoek wacht Kitty ons op met een verrukkelijk koud bufet en warme schotels met asperges, vers van een Brabantse akker.
Vandaag, ’the day after’ wil ik Bart en Kitty heel hartelijk bedanken voor alles, het was echt geweldig en nadat ik zelfs helemaal thuis gebracht ben door een lieve zwager realiseer ik me eens te meer: “Fijn om zo’n familie te hebben

[envira-gallery id=”12690″]

Bart Blikt Terug

De correspondentie, die vooraf ging aan deze dag, heeft gewerkt. Uit alle windstreken hobbelden de nazaten van Jos en Henk Boxtel in. Joke en Jan, begeleid door de chauffeuse Arian, waren de eersten. Rob en Mariëtte de laatsten, maar dat kwam door een zelf geregisseerde omleiding, die liep vanaf Heiloo, Utrecht, Nijmegen, Uden naar Boxtel. Nederland is mooi, heel mooi, zei Rob.

Het weer in Boxtel was redelijk mooi; er waren hele mooie oogverblindende zonnestralen. Zelfs zo erg, dat er zonneschermen en een parasol moesten worden opgezet om dat akelige scherpe licht te blokkeren. In de tuin met stenen vloer achter het huis aan de Lierenbout hadden Kitty en Bart (hierna de noemen ORG Kitty en ORG Bart) een houten tafel geplaatst van 2,20m bij 1,40m in een kleur, die schreeuwde om overgeschilderd te worden in een mooiere kleur dan het geel wat er nu opzat. Om de tafel stonden 16 stoelen: voor ieder een. Het feest kon beginnen. Er was koffie en steeds meer thee en hele kleine gebakjes, maar die waren wel lekkerder dan die grote, die minder lekker zijn. Er werd uitgebreid gecommuniceerd over kinderen, kleinkinderen, lichamelijke gebreken, ouderdomskwalen, heb jij dat nou ook en heb jij daar ook zo’n last van? Wordt dit wel of niet door genen aangestuurd? Joke gaf te kennen, dat zij een onderzoek had opgestart naar de achterkant van onze handen, de grootte van de nagels en de rimpeligheid van de huid; vooral bij dat laatste scoorden wij allen hoog. Van de achterkant van elke Kempermannenhand werd een foto gemaakt om thuis in Barneveld te kunnen analyseren en besnuffelen. De uitslag van het onderzoek wordt bekend gemaakt op de volgende broers- en zussendag.

Voorafgaande aan het bezoek aan DePetrus in Vught was iets hartigs toegezegd. ORG Kitty serveerde een combi bouillon-/ossenstaartsoep, met hapklaar uienstokbrood en worstenbrood.

De rit van Boxtel naar Vught leverde geen enkele verrassing op; ieder ging zijns weegs en kwam ter plekke.

Nadat een aantal malen reveille was geblazen, startten de vrijwilligers met het intro over het ontstaan van DePetrus, de onderhandelingen, de plannen, de ideeën, de ontwerpen, de financiering, de juridische afwikkeling en de nieuwe gebruikers. Dat wij, ORG Bart en ORG Kitty, DePetrus mooi vinden is bekend. Iedereen was het met ons eens, zo’n mastodont breek je niet af, je gaat die hergebruiken. Want weggooien, dat is het laatste wat je doet.

De rit van Vught naar Boxtel leverde geen enkele verrassing op; ieder ging zijns weegs en kwam ter plekke.

In Boxtel werden de flessen opengetrokken, vooral de witte wijn ging er snel doorheen. Kaas met witte wijn, kaas met rode wijn, boontjes en nootjes. De grote gele tafel voldeed aan alle verwachtingen, die je van zo’n ding kunt verwachten. Het weer begon te wankelen, donderkopachtige wolken sloten zich aaneen en belemmerden de zonnestralen; het weerlichtte en rommelde in de verte; de luchtvochtigheid liep zo hoog op, dat het begon te regenen. Bij de eerste fatsoenlijke donderslag verplaatste eenieder, met medeneming van zijn glas en zitkussentje, zich naar de kamer.

De cateringservice bracht carpaccio, vis, vlees, groente, aardappelen, asperges en ei. Zoveel, dat een smakelijk eten voor de komende dagen gerechtvaardigd is, tot het niet meer lekker is.

Er stond geen harde eindtijd op het programma, maar toen Rob opmerkte, dat hij Ada wel even naar Harlingen zou brengen, omdat hij de heenweg toch al ver was omgereden, werd de eindtune ingezet, begeleid met enkele, dubbele- en driedubbele zoenoffers. Alle wegen waren weer open, er kon niets meer mis gaan, naar huis.

Aan het eind van dit verslag moet de loftrompet schallen zo hard en zo mooi dat het geluid in ieders oor blijft hangen en nog dagen zal nagalmen. Want het was natuurlijk een hele mooie dag, goed georganiseerd. Het is dan ook, dat ik namens de broers, zussen, zwagers en zwagerinnen uitroep: BROVA, HAROE. LANG LEVE ORG Kitty en ORG Bart.

Vr.Gr.B.A.R.T.

A.J.Kemperman..

PS. 9 september 2019 valt dit jaar op maandag 9 september 2019.