Bedankt voor je gastvrijheid en de organisatie van deze warme broers en zussendag. En dat allemaal zonder de wijze sturing van jouw Kitty, die dat destijds allemaal op haar eigen houtje perfect regelde, waarna jij alleen nog maar voor de rest hoefde te zorgen. Zo op je eentje, zonder Kitty was het waarschijnlijk toch nog wel een heel gedoe. Ik noem maar wat: gesleep met tafels en stoelen en bordjes en bestek en kleine Bosche bollen en grote wc-rollen. Goed dat je daarbij terug kon vallen op de hulp van je geweldige dochter Jolijn en even geweldige schoonzus Ida, die jou en ons verraste met enkele van haar Hemelse gerechten. En dan was er natuurlijk oudste broer, die ons nog wat belegen archiefstukken trachtte aan te smeren voordat ze allemaal vergaan zouden zijn. Hoewel veel van die oude foto’s en verhalen warme gevoelens bij ons blijven oproepen, ging hij ook nu weer met een stapeltje onverkoopbare waar naar huis terug. Bep bleek met de gemeente Rhenen overeengekomen, dat vader en moeder voor €1877,00 nog minstens 10 jaar ongestoord in het Lariksbos in Remmerden mogen blijven liggen. Het regende en regende maar door, maaaar….. er was genoeg te bepraten en te eten en te drinken.
Bedankt Bart, je was een een lieve onopvallende gastheer, en dat zijn volgens mensen die er voor doorgeleerd hebben, altijd de besten. Je hebt ons allemaal weer een beetje dichter bij elkaar gebracht. Maar nou weet ik nog steeds niet waar het woord Lierenbout vandaan komt. Ada
KAAS
'Allemachtig, wat een stank', moppert mijn lief, terwijl hij snel de deur van de koelkast
dicht klapt.
'Zijn dat je sokken?, vraag ik onder de indruk.
'Nee, die ruiken naar pepermuntjes, dat weet je toch', reageert hij lachend.
Maar de geur die er nu bij ons uit de koelkast komt, lijkt wel verdacht veel op die van het
stuk kaas dat we lang geleden in Kopenhagen op de kop tikten. In mijn herinnering
smaakt ie nog net zo voortreffelijk, maar stinkt ie ook nog net zo vreselijk als toen.
Noodgedwongen bewaren we dit stuk kaas bij de gasfles op het achterschip, zo ver
mogelijk uit de buurt van de kajuit. Het allerlaatste stukje kaas sealen we tenslotte
zorgvuldig dicht voor we het met plastic handschoenen aan in de afvalbak dumpen. Dan
nemen we afscheid van de havenmeester, de kroegjes aan Nyhavn en de karakteristieke
groenkoperen torens van de stad. Als we langs de kleine zeemeermin de haven uit zeilen en
ik haar een laatste kushandje toewerp, zie ik haar zachtjes zwaaien met haar vissenstaart:
'Farwel og pâ gensyn'.
Wat een leuke en bijzondere foto!!
Lieve gezellige dag en mooi stukje Bernard! Heerlijke taart ook van Mariet 🎂