Vier oktober 2015: een hele echte wind-stille-zondag-herfst-familiedag .
Omdat je het jaargetijde buiten duidelijk kon ruiken, had de organisatie met veel gevoel voor details een niet opgetrokken frisse witte ochtendmist over het gebied gedrapeerd.
De kronkelende wegen naar het gebied zijn smal en omzoomd door bossen met grote inlandse eiken. Je waant je in Twente zo mooi, maar het is Barneveld. Bij de ballonnen linksaf over een klinkerweg bezwaard met rechten van overpad voor de aanliggende landerijen en boerderijen. Alle landbouwpercelen worden omgeven door eikenhakhoutwallen, die als gevolg van het niet meer oogsten van het hakhout in de loop der jaren zijn omgevormd tot houtwallen met mooie grote eiken. Een ruilverkaveling heeft hier nooit een poot aan de grond gekregen. Dit land, dit oude land, deze omgeving lijkt heel veel op vroeger en natuurlijk op Twente, maar het is: “Barneveld”.
De parkeerplaats en de oprit naar de feestlocatie is voor auto’s mens- vriendelijk afgezet met een aan melkbussen bevestigd zeer ontspannen touwtje, de symboliek van de sfeer weergevend. Aan het einde van de oprit staat mijn broer Cees. 
Hij laat op bijna achteloze wijze zijn handen in zijn zakken glijden; hij heeft overzicht, hij is in functie vandaag. Hij: de Padre Familias. Achter zijn rug fladderen de twee dagmanagers, Arian en Susan, met taarten, cake en koek van de improvisatiekeuken naar de koestal, waar koffie en thee met het zoet worden geserveerd. Gestaag, als een lekkende kraan, druppelen de familieleden het feestgebied binnen, leveren de meegebrachte zoetigheid en etenswaren in bij de dagmanagers om vervolgens de begroetingsceremoniën af te wikkelen.
De begroetingsceremoniën zijn in de loop der jaren veranderd. Barnevelders zijn in de loop der jaren overgestapt op de enkelzijdige wangkus voor beiden op de rechterwang. Die afspraak staat en het is van het grootste belang dat die ook als zodanig gehandhaafd blijft, want anders kom je straks ergens in het midden uit en dat kan nooit de bedoeling zijn. Bijzonder is wel dat sommige Barnevelders somtijds een grom aan het geheel toevoegen. Dit klinkt goed en mag, wat mij betreft, zo blijven.
De drieklappers blijven overigens verreweg het meest populair; ook hier geldt voor beide kanten rechts beginnen, ook voor mensen die links zijn, anders kom je in de war en gaat het allemaal te lang duren; het zijn drukke dagen.
De zon boven ons gebied was druk bezig haar voorspelling waar te maken. 
Voor dat het zover was, ben ik de weilanden en het bos rond het gebied ingelopen om te zien, te voelen en te ruiken.. De zon prikte her en der door de mist heen, mooi diffuus licht vooral op open plaatsen, die vroeger in gebruik waren als jongveeweiland en nu door de moderne veehouderij gepromoveerd zijn tot tra, een open plek in een oud bos.
Het pad, waarop ik liep had verse inslagen van paardenhoeven. Een ruiter te paard in draf kwam langszij, een knik is genoeg. Het piepen van het leren zadel, de ademhaling van het paard, zijn neusgaten blazen mist, het is mooi om te horen en te zien. Even verder stroomt de Barneveldsebeek met een voorde, die zo staat erbij “niet genomen mag worden”. Het is paardentaal voor een doorwaadbare plaats in een beek. Tijdens een militarywedstrijd vormt dit waterobstakel ongetwijfeld een mooie hindernis.
Aan de overkant van de beek ergens in de lichte mist staat een boerderij met schoorsteen; er komt geen rook uit, het is nog geen winter.
Bij mijn terugkeer is het organisatiegebied veranderd in een volleybalterrein; de stal doet dienst als goed lopende kantine. 
Wij praten bij en informeren naar namen van nieuwe bloed- en aanverwanten. Wij knikken begripvol, begrijpen veel en verbazen ons. De dagmanagers slepen zich van hot naar her om alle etenswaren onder de aandacht te brengen. Het vuur wordt aangemaakt, het vlees gebraden. Flessen wijn gaan van hand tot hand; ergens in de verte roept iemand dat de wijn op is, maar de dagmanagers zorgen op wonderbaarlijke wijze voor een nieuwe voorraad wijn, die bij het proeven veel beter blijkt te zijn dan de wijn waar het feest mee is begonnen.
En de feestgasten vroegen: “Dagmanagers, waarom zijn wij niet met deze wijn begonnen op dit feest?” En de dagmanagers zeiden: “Omdat wij in Barneveld zijn”.
Het nivo zakt, de laatste volleybalwedstrijd wordt afgeblazen, omdat twee spelers van het verliezende team tijdens de time-out twee middelvingers hebben geblesseerd.
Een aantal verstandigen waren het opruimen en afwassen nog niet moe en sporen de onverstandigen aan verstandig te worden en zo gebeurde. Tot slot nog even deze dag in een eindzin neerzetten.
Prima weer, prima locatie, prima dagmanagers, prima familie, prima. Kan niet anders zeggen: “Daar zul je het voor hebben.”
Wat rest is het idee dat de familiedag eindigde net nadat hij was begonnen. Op de terugweg zag ik de koeien lang de Dommel om 19.00 uur al tot aan de kuiten in de mist staan, het wordt morgen weer een mooie dag. Met dank voor de organisatie van deze familiedag, het was beere goed Arian en Suzanne.
Vr. gr. B.A.R.T.
A.J.Kemperman..
Reacties